Άποψη Παιδείας - Άποψη Ζωής

Αποδομούν την παιδεία, απαιτώντας από τους νέους δήμους να προχωρήσουν σε «συγχωνεύσεις», δηλ. σε κλείσιμο σχολείων. Πρόσφατα αύξησαν το όριο των μαθητών σε κάθε  τάξη, μειώνουν το χρόνο της ιστορίας και των λεγόμενων ανθρωπιστικών σπουδών, ενώ οι άρχοντες στέλνουν τα παιδιά τους στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Οι αμετανόητοι και ψευδεπίγραφοι «σοσιαληστές» δεν μπορούν να αποφύγουν το χούι της ψευδωνυμίας. Το «κλείσιμο» το ονόμασαν «συγχώνευση». 

Η «παιδεία», δηλ. τα παιδιά, ήταν βασικός στόχος της εταιρειοκρατίας, από την πρώτη στιγμή, που ξεκίνησε την παγκόσμια επίθεση της:

• «και ο νους των ανθρώπων πρέπει επίσης να καθαρθεί, επειδή εκεί γεννιέται το λάθος». (εφημ. LaPrensa, BuenosAyres, από το «Το Λεξικό του Τρόμου» του A.Feitlowitz. Toάρθρο στήριζε τις εκκαθαρίσεις της χούντας της Αργεντινής. 30.000 «εξαφανισμένοι»). 

Η «παιδεία» των υπηρετών της ολιγαρχίας συνοδεύεται πάντα από βία. Κι αν σήμερα, δεν έχει έρθει η ώρα των μαζικών εκτελέσεων, οι κοινωνίες «εκτελούνται» οικονομικά, με απώλειες εργασίας, μισθών και σύνταξης.

Ο Τρόμος για το αύριο, η αβεβαιότητα, η κατάθλιψη και η σύγχυση, που καλλιεργούν τα «εκπαιδευτικά» προγράμματα των ΜΜΕ είναι το κατάλληλο περιβάλλον για τη γενική επίθεση κατά παντός κοινωνικού θεσμού και κατά της δημόσιας σφαίρας της κοινωνίας:

• «Ζούσαμε σε μια κατάσταση σύγχυσης και άγχους, πειθήνιοι και πρόθυμοι να συμμορφωθούμε με τις διαταγές... Οι άνθρωποι είχαν παλινδρομήσει σε προγενέστερα στάδια ύπαρξης, φοβούνται και είναι εξαρτημένοι», θυμάται ο χιλιανός ψυχίατρος Μάρκο Αντόνιο δε λα Πάρα. («Το Έθνος των εχθρών», Constable & Valenzuela).

H επιλογή αποσπασμάτων από την ιστορία των αιματοβαμμένων δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής δεν είναι τυχαία. Η βάση της πολιτικής της κατοχικής κυβέρνησης Παπανδρέου στηρίζεται στην ίδια φιλοσοφία:

• «μόνο μια κρίση –είτε είναι είτε απλώς εκλαμβάνεται ως πραγματική- οδηγεί σε πραγματικές αλλαγές... μια καινούργια κυβέρνηση έχει στη διάθεση της έξι με εννέα μήνες για να επιβάλλει μείζονες αλλαγές. Αν δεν αδράξει την ευκαιρία για να δράσει αποφασιστικά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δε θα της προσφερθεί ξανά παρόμοια ευκαιρία». (H Τυραννία του Status Quo, Milton & Rose Friedman).

H κ. Διαμαντοπούλου, ο κ. Παπανδρέου και το σοσιαληστικό ΠΑΣΟΚ υλοποιούν, με πίστη και αφοσίωση, τη θεωρία του πνευματικού τους πατέρα, που δεν είναι άλλος από τον πατέρα του «μονεταρισμού», που πήρε το ψευδώνυμο  «φιλελευθερισμός»: O κ. Milton Friedman.

Εφαρμόζουν το δόγμα του Σοκ.

Οι «θεωρίες» της εταιρειοκρατίας γαλουχήθηκαν και δοκιμάστηκαν, πρώτα, μέσα στα αιματοβαμμένα καμίνια των δολοφονιών, των «εξαφανίσεων», των βασανισμών και της ανελευθερίας των δικτατοριών του αμερικάνικου νότου. Σήμερα, οι Παπανδρέου, Διαμαντοπούλου, τα μέλη της Bilderberg και της Τrilateral δοκιμάζουν τις «θεωρίες» στο πειραματικό εργαστήρι, που ακόμα έχει το όνομα «Ελλάδα», πριν μετατραπεί ολοκληρωτικά σε γεωγραφική περιοχή. Τα πορίσματα, από την εφαρμογή των άθλιων πρακτικών της κατοχικής κυβέρνησης θα αποτελέσουν  τη βάση για περαιτέρω εξάπλωση των «ιδεών της εξολόθρευσης του ανθρώπου». Αυτό το πράγμα ονομάστηκε «φιλελευθερισμός»!!

Η «οικονομική θεραπεία – σοκ», όπως ονόμασαν την εγκληματική τους πολιτική ο κ. Φρίντμαν και οι εταιρείες που τον στήριξαν, πρέπει να συνοδεύεται και από «θεραπείες – σοκ», σε όλο το κοινωνικό φάσμα και ιδιαίτερα στην παιδεία. 

Η παγκόσμια εταιριοκρατική τάξη πραγμάτων, η κατοχική κυβέρνηση, τα ελληνοτουρκικά ΜΜΕ και τα συνοδευτικά τους πολιτικά κόμματα δημιουργούν το εκπαιδευτικό σύστημα της αμάθειας. Χρειάζονται τη συντριβή της παλιάς ικανότητας των ανθρώπων να σκέφτονται και να κρίνουν, με τρόπο συλλογικό και δημιουργικό. Μέσα από την αποδόμηση της παιδείας, επιδιώκουν την αποδόμηση της σκέψης, της κριτικής ικανότητας και τελικά της ίδιας της ζωής.

Κατασκευάζουν μια νέα αφύσικη και απάνθρωπη ζωή  και, διαλύοντας την παιδεία, εξουδετερώνουν κάθε τι που μπορεί να δημιουργήσει «ενοχλήσεις» και εμπόδια.

Η πολιτική φλυαρία για την «κρίση στην παιδεία», οι μεμονωμένες «αντιστασιακές» κορώνες, η ενασχόληση με τα φαινόμενα, όπως οι «συγχωνεύσεις» των διαλυμένων σχολείων, η αποφυγή μιας συζήτησης επί της ουσίας, συντηρούν μια ολιγαρχική πολιτική που οδηγεί στην καταστροφή του ανθρώπου.

Η απόλυτη σιωπή γύρω από τα θέματα της εμπορευματοποίησης της παιδείας, των νόμιμων και παράνομων φροντιστηρίων, της εξαγοράς βαθμών, μέσω των «ιδιαίτερων» μαθημάτων από καθηγητές του δημοσίου, ο εθισμός παιδικών και εφηβικών ψυχών στη διαφθορά, η άνιση μεταχείριση με βάση το οικογενειακό εισόδημα, η "φροντιστηριακή" αιμορραγία του οικογενειακού προϋπολογισμού, η κομματική και «συνδικαλιστική» προσέγγιση, επιτρέπουν τη συντήρηση και αναπαραγωγή ενός συστήματος αμάθειας και εξαχρείωσης. 

Ο ξεκάθαρος στόχος της συμμαχίας πολιτικών, κομμάτων, μεγαλοεταιρειών και τραπεζιτών, είναι να καταστραφούν τα εμπόδια, που προβάλλουν  οι «παλιοί» θεσμοί, οι νόμοι και τα ήθη, μέσω της καλλιέργειας της αμάθειας και του ατομικισμού.

Όλα αυτά πρέπει να έχουν μια ξεκάθαρη, μεγάλη, ενωτική και απόλυτη απάντηση:

• Θέλουμε παιδεία για τον άνθρωπο, για την ευημερία, την ειρήνη και την ευτυχία του. Αυτό σημαίνει ολόπλευρη σύγκρουση με την ολιγαρχική κατασκευή νόμων. Αυτό σημαίνει  άρνηση και ανυπακοή.
• Ένα μεγάλο- απίστευτα μεγάλο - και καθολικό κίνημα μαθητών, γονιών και πολιτών πρέπει να προτάξει το δικό του θέλημα για μια δημοκρατική και ελεύθερη παιδεία, που να μορφώνει ανθρώπους, με κριτική σκέψη και δημιουργικές ικανότητες.
• Αμφισβητούμε στην πράξη και αρνούμαστε συμμετοχή στις «εξετάσεις» που βαθμολογούν ανοησίες, μαζί με άχρηστες  και ψεύτικες γνώσεις. Αρνούμαστε την εκπαίδευση που παράγει αμάθεια. Ζητάμε κατάργηση των εξετάσεων έως και τις εισαγωγικές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
• Ζητάμε αλλαγή «διδακτέας ύλης» και ελεύθερα και δημοκρατικά σχολεία, τα οποία  στηριγμένα στην ιστορία, τον πολιτισμό και τη φιλοσοφία των ελλήνων, στις ανάγκες του δημοκρατικού πολίτη και στις επιθυμίες του πνευματικά ελεύθερου και αυτόνομου ανθρώπου, θα επιτρέπουν την ανάπτυξη κριτικού πνεύματος και ελεύθερης σκέψης.
• Θέλουμε σχολεία που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες της δημοκρατίας και υπηρετούν τον άνθρωπο  και τη συλλογική ευτυχία του. Να πάψουντα σχολεία να είναι γκρίζες αποθήκες παιδιών και να γίνουν χώροι χρωμάτων και ελεύθερης δημιουργίας ανθρώπων.
• Θέλουμε σχολεία, όπου ο μαθητής θα είναι δημιουργός και δάσκαλος και ο δάσκαλος θα γίνεται μαθητής, ο γονιός θα είναι παρών και όλοι μαζί θα γίνονται συμμέτοχοι σε ένα κοινό σκοπό. Θέλουμε σχολεία, μαθητές και δασκάλους, ανθρώπους με πάθος και έρωτα για τον άνθρωπο και τη ζωή, όπως πρώτος διείδε ο Πλάτωνας.
• Αυτοδιαχείριση και αυτοδιοίκηση ελεύθερων σχολείων. Να αρχίσουμε από τώρα τη δημιουργία του ελληνικού σχολείου, σε πλήρη ρήξη με τα σχολεία του θανάτου και αρνούμενοι τη συμμετοχή  μας στη διδασκαλία των κεφαλαιοκρατικών ψευδοθρησκειών.  

Καλείται ο καθένας απο μας να συμβάλλει στη συγκρότηση ενός τεράστιου δημοκρατικού κινήματος, πέρα από μικροδιαφορές και διαφωνίες, ώστε να επιβάλλουμε στην εξουσία να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις και τη θέληση της κοινωνίας.

Καλείται ο καθένας που μπορεί να συνεισφέρει στη δημιουργία ενός ανθρώπινου και ανθρωπιστικού σχολείου να συμμετάσχει στο διάλογο και την παραγωγή και διάχυση μιας μεγάλης απελευθερωτικής γνώσης.

Ο άνθρωπος γεννιέται χωρίς να φέρει μαζί του το νόημα της ζωής. Το μαθαίνει, σωστά ή λάθος, μέσα στην παιδεία και τη μόρφωση και αυτά είναι βασικοί στόχοι της ολιγαρχίας. Η ιστορία των τελευταίων 40 χρόνων είναι μια ιστορία προμηθεϊκών επιθέσεων ενάντια στην παιδεία, ώστε  οι νέες παγκόσμιες ελίτ να μπορέσουν να κατασκευάσουν και να επιβάλλουν μια ανέφικτη και απάνθρωπη κοινωνία. 

 Να δουλέψουμε ΜΑΖΙ, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας στην οποία η δημόσια αρετή, η κλίση προς την ευμένεια και την ευθύτητα, η ηθική υποδομή μιας δίκαιης κοινωνίας, θα είναι εκ νέου εφικτά και θα αποτελούν συνοδευτική του ανθρώπου πραγματικότητα. Η Παιδεία, αυτό το κατ’ εξοχήν ελληνικό πνευματικό δημιούργημα,  είναι θεμελιώδες ανθρώπινο καθήκον.

(σκίτσο: Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)