..Νότιος ο άνεμος.. Στέλλας Λιάτου

Νότιος ο άνεμος στο πρόσωπο

κι υγρός

σε σπρώχνει σε υφάλους

ν'αρμενίζεις

λευκά πανιά να υψώνεις,

να ελπίζεις

πως στα φτερά μου

θα βρίσκεις πάντοτε

σκιά.

Νότιος ο άνεμος

κι υγρός,

με ραγισμένη τη φωνή

θα σου ζητάει

να φύγεις,

να πετάξεις μακριά

Θα σε φιλάει

στα δυο σου μάτια

τα κλειστά.

Νότιος ο άνεμος

κι υγρός

μετά από χρόνια

θα φέρει τη φωνή του.

Συγχώρεση να θέλει

απ΄τη ζωή του

για τόπους

που δεν τόλμησε,

για μέρη αλαργινά.

Πίσω να μη γυρίσεις

να κοιτάξεις

πως μένει πάνω σε βράχο

ριζωμένος

Με λευκά λουλούδια

Στολισμένος,

με χέρια κολλημένα

στα πλευρά.

Νότιος ο άνεμος

κι υγρός

Απόψε για εκείνον

θα μιλάει

Για εκείνον κι απόψε

που  πονάει

πληρώνοντας

το λάθος μιας στιγμής

Για το σπασμένο του φτερό

μη λυπηθείς

Ποτέ δεν είχε μάθει

να πετάει.

Read more: http://logia.pblogs.gr/2007/08/notios-o-anemos-.html#ixzz1BWYY1ggW

(φοτό: Τania Moure)