Share |

Ο διάλογος συνεχίζεται... Η επανάσταση ξεκίνησε

Όσοι νομίζουν πως ο σπόρος που έπεσε τον Μάη και τον Ιούνη χάνεται στη σκόνη και τα ερείπια που αφήνει πίσω της η εξουσία των ολιγαρχών  κάνουν ένα μικρό , πολύ μικρό λάθος. Μαθημένοι να κοιτάμε τα φαινόμενα και όχι την ουσία, μαθημένοι να θεωρούμε "γεγονός" ό,τι παίζει η tv, συνήθως, χάνουμε το βάθος των πραγμάτων.

Με αφορμή ένα διάλογο, που ως αυτή την ώρα συνεχίζεται, σταχυολογούμε "ασήμαντες" παρεμβάσεις. Θα γίνουν σημαντικές, όταν στη διαδικασία θα λάβει μέρος ικανός αριθμός ανθρώπων. Η Ελλάδα όλη...

Η αναζήτηση θα φέρει την εύρεση. Η "σταχυολόγηση" είναι μεροληπτική.

1. Κάλεσμα σε συλλογικούς αγώνες μέσ’ από λέξεις και εικόνες«Προσοχή μην μας ξεράσουν οι ουτοπίες!!! »

 

2. Η Διακήρυξη που σκοτώνει.

"Μιά και μπήκαμε στην τρίτη εβδομάδα των καταλήψεων των πλατειών, με προεξάρχουσα αυτή του Συντάγματος, κι ύστερα από δεκάδες, ίσως εκατοντάδες ψηφίσματα και διακηρύξεις, καιρός να θυμηθούμε την μία και μοναδική που εκφράζει το σύνολο του κόσμου, ανεξάρτητα από κόμματα, συνδικάτα, οργανώσεις, ομάδες μικρές ή μεγάλες και άλλες "επί μέρους" διαχωριστικές ιδεολογίες".

 

3. Από Συνέλευση Μολάων:

"Με χαρά διαβάσαμε τα 2 ψηφίσματα που μας έστειλες καθώς και το κείμενο για τις καθεστωτικές λογικές.Αφού συγχαρούμε το Αργοστόλι θα σου στείλουμε το κείμενο - πρόταση της  θεματικής ομάδας της Α/Δ του Συντάγματος.Με τις αρκετές επιφυλάξεις - διαφωνίες μας με τον τρόπο λειτουργίας των ομάδων του Συντάγματος , το κείμενο αυτό αποτέλεσε για μας μια ευχάριστη έκπληξη!Δές το .
Αρχές και θέσεις της Άμεσης Δημοκρατίας."

 

4.Aπό Κέρκυρα

 

5.Ως πότε… Ως τώρα…

Ως πότε θα συμβιβαζόμαστε με ότι βρήκαμε στον κόσμο αυτό;
Ως πότε θα λέμε “έτσι είναι η ζωή”;
Ως πότε θα παρακολουθούμε άπραγοι, επαγγελματίες επαναστάτες να μιλάν εξ ονόματος των…εργατών;
Ως πότε η καταπίεση θα γίνεται συνήθεια;
Ως πότε θα ξυπνάμε το πρωί, μ’ έναν καφέ στο χέρι, κυκλώνοντας όλο και λιγότερες αγγελίες;
Ως πότε θα αγωνιζόμαστε για την επιβίωση;
Ως πότε θ’ ανεχόμαστε άψυχους αριθμούς να μιλάνε για ζωές;
Ως πότε;

Όσο έχτιζαν παλάτια, μας μοίραζαν κι από μια καλύβα. Όσο ταξίδευαν με τζετ, μας χάριζαν κι από ένα πατίνι. Όσο ήταν άρχοντες, μας έδιναν ρόλους χωρικού. Και γλυκαθήκαμε… Από την πλήρη ανέχεια του πριν, τα ψίχουλα τα γευτήκαμε σαν παντεσπάνι. Και νιώσαμε ισχυροί, πάνω στο βάθρο της πλαστικής ευημερίας. Όχι όλοι. Πάντα ανάμεσα μας τριγυρνούσαν οι αλήτες, αυτοί που φώναζαν πως ότι ζείτε είναι μια φάρσα, σ’ ένα τσίρκο. Είστε οι κλόουν μας φώναζαν, κι όταν τελειώσει η παράσταση θα φύγει το χαρωπό σας μακιγιάζ. Μα εμείς αφήναμε τα δάκρυα, χωρίς να τα σκουπίσουμε, να μη χαλάσει η φανταχτερή μας μόστρα.

Και τώρα; Τώρα το τσίρκο μετακόμισε και βρήκε άλλους κλόουν, πιο φθηνούς και πιο υπάκουους. Και μας ζητάνε αν θέλουμε ν’ ακολουθήσουμε το θίασο να γίνουμε έστω φροντιστές των άγριων θηρίων. Κι εμείς; Τα βάζουμε με τον θηριοδαμαστή, αφήνοντας ανέπαφο τον ιδιοκτήτη. Μα θηριοδαμαστές αυτός αλλάζει κάθε τόσο…

Και ξαναλέμε…Ως Πότε;

Ως τώρα…

Οι κάθε χρώματος σημαίες, οι διανοουμενίστικες κουβέντες, οι αναλύσεις για την επανάσταση, οι ξύλινοι λόγοι και λόγιοι, τα bold γράμματα και τα εντυπωσιακά βιντεάκια, οι αυτοσκοποί  όλα προσέφεραν ένα λιθαράκι στο ως τώρα…

Ας περάσουμε στο από δω και πέρα. Να ανακαταλάβουμε τις ζωές μας. Να υψώσουμε τους τόνους πρώτα με τους χτύπους της καρδιάς μας, να γίνουν τύμπανα πολέμου. Να γκρεμίσουμε τα τείχη της προσωπικής μας της αλήθειας και να δεχτούμε πως αλήθεια δεν υπάρχει, υπάρχει συλλογική βούληση. Να σπάσουμε κάθε ταμπού αμφισβήτησης, ν’ αποκαλύψουμε κάθε αδυναμία μας. Έτσι, ανοιχτοί στους γύρω κι ανοιχτοί στον εαυτό μας ν’ απορρίψουμε τα σύμβολα και τη μονοχρωμία και να φωνάξουμε πως δεν ζητάμε άλλο μακιγιάζ. Κοιτάμε το πρόσωπο μας στον καθρέφτη και δημιουργούμε πάνω σε λευκό καμβά.

Από εδώ και πέρα…

-------------------------------------------------------

 

Δεν υπάρχει δρόμος. Το δρόμο , τον ανοίγουμε, προχωρώντας.

Μια μικρή συζήτηση ξεκίνησε, για Περιφερειακή Συνάντηση.

Η νέα γενιά μοιράζει σήμερα τη Διακήρυξη της κεντρικής πλατείας Αργοστολίου στη Σάμη.

(Φοτό: Θωκταρίδης στα λιμνοσπήλαια της Κεφαλλονιάς. Ένας κόσμος, κάτω από τον κόσμο μας)