Share |

Πρωί με ολίγη θλίψη και μια μεγάλη καλημέρα

warning: Creating default object from empty value in /home1/ithaca/public_html/sites/all/modules/openpublish_core/theme_helpers/node-article.tpl.inc on line 48.

Κοιτάς το γραπτό του καλοπροαίρετου ανθρώπου και πώς να μην απορείς, μετά, γιατί τίποτα δεν κουνιέται;

Προσπαθεί να σώσει τη τιμή και την υπόληψη του κόμματος που τον μεγάλωσε, ρίχνοντας τις ευθύνες σε συγκεκριμένα ονόματα.

Η Παπαρήγα, κ. Πέτρο, εκδίδει τα σχολικά βιβλία του Υπουργείου Παιδείας και μετά βγάζει λογύδρια για τη συρρίκνωση της παιδείας. (συμβάσεις του 2010). Κι άμα τη ρωτήσεις , θα σου πει έχουμε καπιταλισμό και πως οι bussiness δεν επηρεάζουν την πολιτική του άτεγκτου κομμουνιστή.

Η κ. Παπαρήγα απολύει, "γιατί έχουμε καπιταλισμό" και πρέπει να σώσει την Τυποεκδοτική, τον "Αριστερά στα FM" και τον δεξιά από μένα. Τα ίδια λέει και ο ΓΑΠ και χαίρεται, όταν την ακούει στη βουλή να λέει τα ίδια.

Το ΚΚΕ, πάνε χρόνια, που βρίσκεται στην υπηρεσία της Ολιγαρχίας και τίποτα δε θα το κάνει να ξεκολήσει από αυτό.

 

Παρένθεση: Δε θέλησες να γράψεις, ανάμεσα στα τόσα περιστατικά, που τους καταμαρτύρησες, για την περσινή ανακοίνωση της "Αντιλαϊκής Συσπείρωσης" και την τραγική συμπεριφορά του νεόκοπου "κομμουνιστή" στο δημ. συμβούλιο, οι οποίοι κατηγορούσαν εσένα και τους φίλους σου, για "υπερασπιστές του μνημονίου. Θα στη θυμίσω εγώ:

"Βούτυρο στο ψωμί της δημοτικής αρχής",  ήταν η πρωτοβουλία σου  αγαπητέ Πέτρο.

Ευτυχώς, όμως, "η Λαϊκή Συσπείρωση και ο εκπρόσωπος της στο Δημοτικό Συμβούλιο, τους χάλασε τα σχέδια αποκαλύπτοντας όχι μόνο την μεθόδευση, αλλά και τους πρωταγωνιστές της". σημ. "Ι": Για σένα το λέει Πέτρο, αυτό το "τους χάλασε". Ευτυχώς, τα σκοτεινά σου σχέδια χάλασαν, χάρις στην αποτελεσματική παρέμβαση των νεοκομμουνιστών της  Αντιλαϊκής Συσπείρωσης.  (Τέλος της παρένθεσης)

 

Πράκτορες του συστήματος και μάλιστα οι πιο συνεπείς είναι τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ και αυτά διδάσκουν στα μέλη τους. Ξέρεις, πολύ καλά, Πέτρο, πως τίποτα δεν γίνεται σε αυτό το κόμμα, χωρίς άνωθεν εντολή. Επίσης, ξέρεις πως και η δική σου διαγραφή είχε άνωθεν έγκριση, αν όχι εντολή.(Γύρευε τι προμήθεια ή πιο διαγωνισμό κέρδισε το ΚΚΕ. Ή μήπως, χαρίστηκαν τίποτα χρέη βουλιαγμένου συνεταιρισμού ή ένωσης ; Ναι, Πέτρο, προτιμώ να είμαι καχύποπτος από το να είμαι αφελής.)

 

Άστο . Σήμερα, πρέπει, διαρκώς, να αποδεικνύεις πως δεν είσαι ελέφαντας.

Όλα αυτά τα γράφω, γιατί έτσι και αλλιώς , είμαι "προβοκάτορας", ενώ αυτοί, οι υπηρέτες της ολιγαρχίας και του Γερουλάνου, είναι οι αγωνιστές. 

Κι εκτός από "προβοκάτορας" , είμαι γραφικός και απατεώνας, σύμφωνα με το βιογραφικό σημείωμα των όσων λένε για μένα. Την περασμένη εβδομάδα, φίλε Πέτρο, ενεγράφη στο βιβλίο συμβάντων της αστυνομίας και άλλη καταγγελία: "διαρρήκτης αυτοκινήτου", και έχουν και "μάρτυρες"!

Είμαι εύκολος στόχος, φίλε Πέτρο.

Σε σένα, στον κ. Γιάννη Αντωνάτο, στον κ. Πλάτωνα Παπαδάτο, στον κ. Μιχ. Βαγγελάτο, δεν θα τα έκαναν αυτά. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΑΝ.

Ενώ, εγώ είμαι "εύκολος στόχος". Μη με ρωτήσεις να σου πω το γιατί. Στα χείλη  τόχω. Στην άκρη των δαχτύλων, πάνω από το πληκτρολόγιο τόχω, αλλά δε το γράφω και δε το λέω. Βρες το, μόνος σου.

 

Και κλείνω το μικρό προβοκατόρικο σημείωμα μου, παίρνοντας αφορμή, από την αναφορά κάθε καλού κομμουνιστή στην "εργατική τάξη". 

Ξέρεις κάτι φίλε Μαρξιστή:

Έχει τόση αξία, αυτή η αναφορά, όση και η αναφορά του εθνικιστή στο "περιούσιο έθνος" και του εβραίου στον "περιούσιο λαό".

Όσες αποδείξεις έχουν οι έλληνες, οι τούρκοι ή οι γερμανοί εθνικιστές για το ποιο είναι το καλύτερο έθνος,  όσες αποδείξεις έχουν οι εβραίοι για το ποιος είναι ο περιούσιος λαός, όσες αποδείξεις έχουν οι θρησκείες, για το ποια είναι η πιο αληθινή, άλλες τόσες αποδείξεις έχει και ο μαρξισμός για το ποια είναι η περιούσια τάξη, που θα σώσει τον κόσμο. Μια ιδεοληψία, που σέρνεται 160 χρόνια, δίχως επιβεβαίωση. H ύπαρξη της "περιούσιας τάξης" έχει την ίδια αξία με τον homo economicus του Adam Smith και των επιγόνων του, ό,τι δηλ. τα πάντα, διαχρονικά στην ανθρώπινη ιστορία ήταν οικονομία και καθορίζονται από τις "παραγωγικές δυνάμεις". Παιδιά του Adam Smith είναι ο Μαρξ, ο Φρίντμαν, ο Κέϋνς και αυτό που βιώνουμε σήμερα. Ίσως, αυτός ο ιδιοφυής τύπος, που εισήγαγε την κριτική στην πολιτική οικονομία, να μη μπορούσε να κάμει αλλιώς. Δεν είχε τις πληροφορίες και τη γνώση που έχουμε σήμερα. Κι εγώ πριν 20 χρόνια, "μαρξιστής" δήλωνα (τρομάρα μου). 

Σωτηριολογία, εσχατολογία και θεολογία είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία των θρησκειών - ιδεολογιών, που διαθέτουν και περίσεια επιστημοσύνη. Άλλο η πίστη και άλλο η γνώση. Κι έχω ένα πολύ μεγάλο σεβασμό στην πίστη τη δική μου και των άλλων. Όχι, όμως, έτσι. Άλλο τα ανθρώπινα και άλλο τα μεταφυσικά. Και μεταφυσική είναι η πίστη, που λέγεται "μαρξισμός".

Αν είναι, όπως τα λέει, ας αρχίσουμε όλοι μαζί να προσευχόμαστε για "την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων", έτσι ώστε σε καμιά 700ριά χρόνια να έρθει ο κομμουνισμός και να σωθούμε. Κατά πάσα πιθανότητα, θα έρθει πριν από τη Δευτέρα Παρουσία, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο, πως θα έρθει πριν από τον εθνικοσοσιαλισμό.

 

Φίλε, σ' ευχαριστώ που μου έδωσες την αφορμή. Όπως θα κατάλαβες, για μένα τα έγραψα. Για να πω τον πόνο και τις σκέψεις μου. Εκτός από τον ιμπεριαλισμό , υπάρχει και η μοναξιά του σχοινοβάτη.

 

ΥΓ1.

Μια άλλη φίλη , κομμουνίστρια (επωνυμία ελεγχόμενης προέλευσης) , βλέποντας, στις 23/2 τον κόσμο στην Πλ. Καμπάνας, ρώτησε: "αντισυγκέντρωση κάνετε;".  Οι 50 ήταν η "συγκέντρωση" και οι 500 , η "αντισυγκέντρωση"! 

Περιμένοντας την "εργατική τάξη"  και το περιούσιο κόμμα της να μας σώσει, θα κάνουμε "αντισυγκεντρώσεις" ή θα "περιμένουμε τον Γκοντό";

ΥΓ2

ειδικότητα στις καλημέρες έχει ο Δον ΨΥΧΩΤΗΣ, αλλά δεν τολμώ να βάλω εικόνες του πια. Αραιά και πού κι αν είμαι σίγουρος πως μπήκε στη σωστή θέση, θα βλέπετε καμία. Δε σκοπεύω να γίνω βάρος ή να προσθέτω βάρη σε φίλους, βάζοντας εικόνες, δηλ. την ψυχή και το πάθος του ανθρώπου, σε λάθος θέση.

Γευτείτε, σήμερα, μια εικόνα , κλεμένη από τον τοίχο του Δον και μια σοφή ρήση ενός ανθρώπου, που δεν θα τον έλεγε κανείς ηλίθιο:

Δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα μας, με την ίδια σκέψη που χρησιμοποιήσαμε, όταν τα δημιουργήσαμε.