Έχουμε σπόρους αρακά Κεφαλονιάς.
Είναι η εποχή που ο αρακάς σπέρνεται / φυτεύεται. Όποιος θέλει μας στέλνει μήνυμα και συνεργάζεται.
Δεν θα ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα, γιατί η ποσότητα δεν είναι απεριόριστη, αλλά θα ικανοποιηθούν σίγουρα οι ανάγκες για συνεργασία, αυτάρκεια, ανεξαρτησία και υγεία, ενόψει των δύσκολων καιρών που έρχονται και της μετατροπής της Ευρώπης σε εμπόλεμη ζώνη. Ξανά.
Μόνο που στην πρώτη φάση, ο βασικός σκοπός είναι να σώσουμε ικανή ποσότητα σπόρων και μετά να φάμε. Αυτό σημαίνει πως μία ποσότητα σπόρων πρέπει να επιστραφεί στην πηγή και να φυλαχτεί και για τον επόμενο χρόνο. Σπόρους έχουμε, γιατί, σε 7 χρόνια καλλιεργειών, μόνο ένας τήρησε την ηθική υποχρέωση να επιστρέψει σπόρους σε αυτούς που του έδωσαν. Σπόρους αρακά έχουμε, χάρις στην τράπεζα σπόρων του “Αιγίλοπα”. Από ένα σπόρο που καταφέραμε να τον κάνουμε να φυτρώσει.
Το γιατί σταμάτησε η παραγωγή του περιζήτητου, για την παραγωγικότητα του, αρακά Κεφαλονιάς δεν το γνωρίζουμε. Ας μας πουν όσοι έζησαν τον σποροπαραγωγικό συνεταιρισμό της Παλλικής.
Απειλείται και η παραγωγή της πισσάρας, μια και έχει απομείνει μόνο ένας επαγγελματίας καλλιεργητής. Και, ήδη, τα καταστήματα γεωπονικών ειδών αναζητούν λύσεις στην Κρήτη.
Τέλος, λίγοι ξέρουν πως η πισσάρα δεν είναι σαλάτα, αλλά όσπριο, όμοιο της φάβας.
Μαζί, μπορούμε να κάνουμε πολλά.
ithakinetwork@gmail.com
Φταίει ο υπερπληθυσμός ή η εγκατάλειψη της γης και η εμπιστοσύνη στην κάθε εταιρεία;
Όταν οι κυρίαρχοι του πλανήτη μιλούν για υπερπληθυσμό, καταστροφή του πλανήτη, έλλειψη τροφής, αύξηση τιμών κλπ , να θυμόμαστε ή να μάθουμε, πως το νησί μας στον 19ο αιώνα με πενιχρά μέσα κάλυπτε τις διατροφικές και όχι μόνο ανάγκες υπερδιπλάσιου πληθυσμού. Αυτό οφειλόταν στον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας, που ήταν κοινοτικός, εκκλησιαστικός, αδελφικός. Η αλληλοβοήθεια και η συνεργασία αποτυπώνεται στα ερείπια που άφησαν πίσω τους ο χρόνος και οι σεισμοί. Συναδελφικά ελαιοτριβεία, μύλοι, καλλιέργειες αλλά και σταθμός παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Υποχρεωμένοι από το κράτος να “καθαρίσουμε” τα χωράφια μας είδαμε γη που κάποτε καλλιεργούνταν έως τη δεκαετία του 60. Και η αυτάρκεια σε πολλά είδη κράτησε ως τη δεκαετία του 70. Ως και τη δεκαετία του 60, τα περισσότερα προϊόντα στον μπακάλη ήταν σε σακιά. Και πλήθος άλλων αναγκών εξυπηρετούσε η οικογενειακή παραγωγή και το εργαστήρι του γείτονα.
Έχουμε αφήσει τη διατροφή και την ικανοποιήση των λοιπών αναγκών μας σε χέρια εταιρειών που τους ενδιαφέρει μόνο το κέρδος, ενώ, παράλληλα, θεωρούν τον άνθρωπο σαν τον μεγαλύτερο εχθρό της ανθρωπότητας. Ο Πλάτωνας έλεγε στον “Πολιτικό” του, ότι η ευκολία ζωής σε καιρούς ειρήνης είναι καλή και απαραίτητη. Αλλά θα έρθει μια μέρα που θα βρεθούμε υπόδουλοι χωρίς να το καταλάβουμε. Κάποιες ευκολίες δεν έγιναν για το καλό μας.
Οι 10 εταιρείες που το 2011, σύμφωνα με πόρισμα μελέτης Ελβετικού πανεπιστήμιου, έλεγχαν ό,τι αγοράζουμε και ό,τι τρώμε, σήμερα είναι οι εξής τρεις, που ελέγχουν τις δέκα και αυτές με τη σειρά τους ελέγχουν εκατοντάδες και χιλιάδες άλλες. Και τελικά ελέγχουν εμάς. (Πρόκειται για τα επενδυτικά funds Vanguard, Black Rock και State Street ). Έγιναν πλούσιοι και χάρις σε μας.
Ελευθερία και ανεξαρτησία χωρίς αυτάρκεια δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτάρκεια, όμως, χωρίς συνεργασία, επίσης, δεν μπορεί να υπάρξει. Αντί να καθαρίζουμε χωράφια, για να καλυφθεί πίσω τους η ανικανότητα του κράτους να προλαμβάνει και να αντιμετωπίζει πυρκαγιές, ας τα καλλιεργήσουμε.
Αγωγή και παραγωγή
Το κράτος στην πολιτική και στα σχολεία ενδιαφέρεται, στηρίζουν και διδάσκουν μόνο την εμπλοκή του σε πολέμους, ως μη όφειλε, την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε ΝΑΤΟ και Τουρκία, την διάδοση των “ενθεογόνων”**, την προώθηση εμβολίων για ψύλλου πήδημα και την εκμάθηση του σεξ στα παιδιά από τη γέννηση τους. Στο μεταξύ, αυξάνεται ο αριθμός των βιβλίων που πετιέται στα σκουπίδια. Και η “διανόηση”, οι πολιτικολογούσες, άρχουσες και μη ομάδες ανθρώπων, ασχολούνται μόνο με τον εαυτό τους και με όσα τους αρέσουν. Στη θεωρία, πάντα, νοιάζονται και για άλλα και ενίοτε για τους πολλούς. Στην πράξη;
Σε εποχές βαθιάς πολιτισμικής, ηθικής και υλικής κρίσης με ορατή την αυξημένη παραβατικότητα των ανηλίκων και σε παραμονές ολοκληρωτικού πολέμου, ας θυμηθούμε πως η παραγωγή είναι και αγωγή. Η νεανική παραβατικότητα είναι μάθημα που διδάσκεται στα σχολεία και αστυνομικοί κύκλοι προβλέπουν πως θα γίνει το νούμερο ένα πρόβλημα του 21ου αιώνα. Φυσικό είναι, όταν η προτεραιότητα είναι το χρήμα και η καριέρα.
Όσο για την επιστήμη, εξαρτάται και αυτή από το χρήμα. Και εκδίδει αποφάσεις με αυτόν τον γνώμονα. Ένα δείγμα για το πώς φτιάχνονται οι έρευνες και ο καιρός. Και ας απολαύσουμε τον ευγονιστή πατέρα όλων των εμβολιασμών, για να “μάθουμε” πως τα δέντρα δεν βοηθούν στην απορρόφηση του διοξείδιου του άνθρακα. Μήπως, γι’ αυτό τα καίμε στην Ελλάδα;
Ας καλλιεργήσουμε πνεύμα, ψυχή και τροφή μαζί με τα παιδιά μας. Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος… Ο δυτικός “άνθρωπος”, όμως, από την εποχή του Άνταμ Σμιθ, έχει καταστήσει την οικονομία, δηλαδή το χρήμα και την υλική ικανοποίηση, βάση της κοινωνίας. Ή με τον Θεό ή με τον Μαμωνά ( θεό του χρήματος στη Συρία), ήταν το δίλημμα και η κατάσταση μας δείχνει τι έχουμε διαλέξει.
Ας πάψουμε, λοιπόν, να εγκαταλείπουμε την εκπαίδευση των παιδιών μας στα χέρια επαγγελματιών δασκάλων. Οι οικογένειες είναι οι φυσικοί δάσκαλοι και στην παραγωγή έχουν μαζί τους τη δασκάλα φύση, η οποία απαιτεί επινοήσεις, κριτική σκέψη, φρέσκιες ιδέες και, προπαντός συναδέλφωση.
Η Συναδελφική Κομπανία από το 2015 στηρίζει και προσπαθεί να αναπτύξει και να διασώσει την τοπική παραγωγή. Πρωτοεμφανιστήκαμε, τότε, που “καταλάβαμε” το ισόγειο του Επιμελητήριου και στήσαμε έκθεση τοπικής τέχνης, χειροτεχνίας, οικοτεχνίας και , γενικά, τοπικής παραγωγής. Μεταξύ άλλων, από το 2018 προσπαθούμε να σώσουμε παραδοσιακούς σπόρους. Είναι αυτοί που έφτασαν ως εμάς, καθαροί κι αμόλυντοι, από γενιά σε γενιά. Σε μια διαδικασία φτωχοποίησης, η οποία συμπεριλαμβάνει πολέμους, το ράφι και το χρήμα δεν θα μας σώσουν. Τα ράφια θα έχουν γεμίσει με άγνωστης ταυτότητας προϊόντα. Οι πειραματικές και ερασιτεχνικές παραγωγές, η χωρίς μεσάζοντες διανομή, η αλληλοβοήθεια και η συνεργασία της Συναδελφικής Κομπανίας έδωσαν χρήσιμα συμπεράσματα για τους τρόπους διάχυσης της αυτάρκειας, μείωσης του κόστους, αριστοποίησης της ποιότητας και αντιμετώπισης της φτώχιας. Δεν αρκεστήκαμε μόνο στην καλλιέργεια. Ασχοληθήκαμε και με τη μεταποίηση με ικανοποιητικά έως εντυπωσιακά αποτελέσματα σε ποιότητα και ζήτηση. Όταν, όμως, ένα προϊόν της συνεργασίας πούλησε στα ράφια 300 κομμάτια σε μια μέρα, μας ενημέρωσαν πως η ελάχιστη ποσότητα αγοράς πρέπει να είναι 60.000 τεμάχια. Σαπούνι παραγγέλθηκε από Ιαπωνία κι όταν ρωτήθηκε είπε “γιατί είναι το καλύτερο του κόσμου“. (Το ανακάλυψε καθώς πέρναγε με ένα σκάφος από το Φισκάρδο). Κανείς δεν μπορεί μόνος του και στη Συναδελφική Κομπανία έχουν απομείνει λίγοι, για να πούμε πως μπορούμε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα μόνοι μας. Η αλληλοβοήθεια μας έδωσε μια αίσθηση ασφάλειας και η βοήθεια προς “άλλους” την αίσθηση της χαράς. Στα πρώτα μας βήματα, οι διανοούμενοι της παρέας ανέλαβαν να καταθέσουν ένα ήδη ομόφωνα συμφωνημένο και υπογεγραμμένο καταστατικό συνεταιρισμού , το οποίο ουδέποτε κατέθεσαν. Τελικά, ίσως, ήταν καλύτερα. Ο ενθουσιασμός της αρχής θα μας οδηγούσε σε λάθη. Το “μαζί” θέλει τρόπο και τέχνη. Έπρεπε να περάσουν χρόνια και δυσκολίες για να το κατανοήσουμε. Το να βάζουμε πάνω από τις αποψάρες μας τις σχέσεις μας είναι ευκολότερο να το λες και δυσκολότερο να το κάνεις πράξη. Νομίζουμε πως καλά τα πήγαμε και η μικρή παρέα είναι έτοιμη για τα επόμενα, δίνοντας τη σκυτάλη σε νεώτερους.
Κλείσαμε έναν κύκλο εννέα ετών και αυτό που μένει είναι να γίνουμε περισσότεροι. Απευθυνόμαστε σε επαγγελματίες και μη. Κάποιοι από μας ό,τι είχαν να δώσουν το έχουν δώσει και οι πολύ κακοί καιροί ζητούν ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή και συνεργασία. Των φρονίμων τα παιδιά… λένε οι παροιμίες. Να γίνουμε όλοι, αν θέλουμε τα παιδιά μας να ζήσουν λεύτερα και χαρούμενα. Ας το συζητήσουμε. Παλαιό μάθημα: Εν τη ενώσει η ισχύς. Αν δεν έχετε άλλο τρόπο δράσης, στείλτε μήνυμα σαν δήλωση συμμετοχής στο ithakinetwork@gmail.com .
ΥΓ: το παρόν είναι προσωπικό κείμενο και όχι ανακοίνωση ομάδας. Είχα ανάγκη, μετά από πολλά χρόνια να δημοσιεύσω μία γνώμη. Γνωριζόμαστε και υπογραφή δεν χρειάζεται. Είναι το καταστάλαγμα μιας ζωής και όχι μόνο 9 χρόνων: Η εξουσία διαφθείρει. Το λέει μία προσωπική εμπειρία, αλλά και η ιστορία. Λύση μέσα από μια κάποια μορφή εξουσίας δεν μπορεί να υπάρξει. Κανείς από τη μικρή ομάδα δεν σκοπεύει να παραστήσει τον αρχηγό. Ο καθένας πρέπει να αναλαμβάνει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί και να συναποφασίζει για το τι πρέπει να γίνεται. Και να βοηθά, πάντα, τον πλησίον. Εκκλησία του δήμου με τον τρόπο του Χριστού είναι ο τρόπος μας. Εγκαθίδρυση δημοκρατίας είναι το όραμα**.
Ματθ. 20,25: ὁ δέ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτούς εἶπεν· οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καί οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν.
Ο ΜΟΝΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ είναι η Κατακυρίευση και η Κατεξουσίαση. Και δεν το λέμε εμείς. Και όλη η διδασκαλία και όλος ο τρόπος ζήτησης αληθείας της Καινής Διαθήκης βασίζεται σε αυτόν τον νόμο. Δεν ήταν προφητεία ή πρόβλεψη: Από την διατύπωση είναι φανερό πως ο Χριστός υπενθύμισε ένα γεγονός το οποίο, εκείνη την εποχή ήταν γνώση. Τίποτε δεν άλλαξε, εκτός από το ότι ξεχάσαμε εκείνη τη γνώση και προσπεράσαμε τις Γραφές. Αλλάξαμε με ερμηνείες την ουσία του Λόγου και ακόμα παραδέρνουμε, αναζητώντας ανέφικτες λύσεις σε ιδεολογίες, κόμματα και πολιτικούς σωτήρες.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
* Το όνομα και ο τρόπος της μικρής ομάδας εμπνέονται από τις Συναδελφικές Εκκλησίες, τον κυρίαρχο τρόπο οργάνωσης των ελληνορθόδοξων στα λατινοκρατούμενα και δυτικοκρατούμενα μέρη της Ελλάδας, από το 1204 ως τις μέρες που αυτές το νεοελληνικό κράτος απορρόφησε, διέλυσε και, τελικά, κατάργησε. Είχε προηγηθεί η κατάργηση του αυτοδιοίκητου των εκκλησιών και των κοινοτήτων στην υπόλοιπη Ελλάδα από τους Βαυαρούς το 1833. Κάπως έτσι η περιουσία που διαχειρίζονταν οι ενορίτες περιήλθε στο κράτος και στους μισθωτούς ποιμένες του. Οι Συναδελφικές εκκλησίες και γενικότερα οι εκκλησίες δεν χρειάζονται νόμους και καταστατικά για να λειτουργήσουν . Χρειάζονται μόνο σχέσεις καλής γειτονίας, αγάπη, συνεργασία, αλληλοβοήθεια. Η Συναδελφική κομπανία δεν έχει καταστατικό, διοίκηση και κανόνες.
** Παιδιά που θα ψάξουν τι σημαίνει η λέξη “ενθεογόνο” θα δουν πως είναι κάτι καλό. Στα νιάτα μας, τα έλεγαν παραισθησιογόνα, ψυχοδηλωτικά, ψυχεδελικά, LSD, και ήταν απαγορευμένα ναρκωτικά. Άλλαξαν το όνομα και τα σερβίρουν αλλιώς. Οι ίδιοι που σερβίρουν εμβόλια. Η μνήμη, η ιστορία, η παράδοση που έφτασε ως εμάς είναι γνώση, αλλά , κυρίως, είναι ζωή.
*** Σήμερα πια, δεν ξέρουμε τι θα πει η ελληνική λέξη δημοκρατία. Δεν είναι, όπως μας λένε, η αρχή της πλειοψηφίας που την διέπει. Είναι η αρχή της πειθούς. Μόνο στα ελληνικά, η λέξη “πειθαρχία” προέρχεται από την πειθώ, η οποία προϋποθέτει λόγο, διάλογο και αλληλοσεβασμό έως αγάπη. Σκοπός της δημοκρατίας δεν είναι ο σεβασμός της πλειοψηφίας, αλλά η ζήτηση της αλήθειας, η οποία προέρχεται από το κοινωνείν, ενώ το ιδιωτεύειν ψεύδεται, σύμφωνα με τον Ηράκλειτο. Η Αλήθεια, απαιτεί μνήμη και ομοφωνία, διότι δεν μπορεί να υπάρχουν πολλές αλήθειες για ένα θέμα. Το ομοθυμαδόν, η ομοφωνία, η συμφωνία όλων ήταν η επιδίωξη κι όχι η επιβολή μιας άποψης πάνω σε μιαν άλλη. Γι΄αυτό και απέφευγαν τις εκλογές. Είχαν την κλήρωση, τους πρεσβύτερους, τους δημογέροντες και την αριστοτελική Φιλία, τον πλατωνικό Έρωτα και την χριστιανική Αγάπη ως βάση της κοινωνίας, αντί για την οικονομία. Μπορούμε να τα έχουμε και τώρα. Ο Πλάτωνας έλεγε πως η Πολιτική είναι η προσπάθεια εφαρμογής και διάχυσης της ηθικής μέσα στην κοινωνία.
Με το “Έδοξεν ημίν” (νομίσαμε σωστό) άρχιζαν οι αποφάσεις της αρχαιοελληνικής Εκκλησίας του Δήμου και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο άρχιζαν και οι αποφάσεις της Εκκλησίας τους Χριστού. (Πράξεις Αποστόλων κεφ. 14). Μία είναι η Αλήθεια, για την διαχρονική Ελλάδα. Ας το ξαναθυμηθούμε κι ας το εφαρμόσουμε στην πράξη για να ζήσουμε με τον τρόπο που γέννησε έναν από τους Μεγάλους Πολιτισμούς της ανθρωπότητας. Μόνο, μελετώντας, τα Ευαγγέλια και προσπαθώντας να γράψω κάτι γι’ αυτά, κατάλαβα πως η Εκκλησία είναι η Αντιεξουσία και Δημοκρατία είναι πρωτίστως το χτίσιμο καλών σχέσεων.
Αυτά νομίζω σωστά και αρμόδιος να με κρίνει και να αποφασίσει είναι οι συγκροτημένες σε σώμα εκκλησίας κοινωνίες. Αντί να φτιάχνουμε κόμματα που , εξ ορισμού και από τη φύση τους, διαιρούν, ας φτιάξουμε, αδελφότητες, εκκλησίες, κοινότητες με τον διαχρονικό τρόπο των Ελλήνων.