«Οραματιζόμαστε μια όμορφη, δίκαιη και ανεξάρτητη χώρα»
(Μαρία Καρυστιανού, 6 Σεπτέμβρη 2025. Πλ. Συντάγματος)
…
Από τη Συναδελφική Κομπανία⋅ τόπος Κεφαλονιά και Ιθάκη:
Έχουμε την ηλικία που τα παιδιά του «μέχρι τέλους» στο Σύνταγμα μπορεί να είναι και εγγόνια μας. Η εμπειρία μας και η ιστορία λένε πως στο πολίτευμα του κοινοβουλευτισμού οι άνθρωποι που δεν συμμορφώνονται και δεν υπακούν στους κανόνες της εξουσίας έχουν για «λύσεις»: Ή να υποκύψουν με οποιονδήποτε τρόπο (π.χ. εξαγοραζόμενοι ή λυγίζοντας μπροστά στις ανελέητες πολλαπλές πιέσεις) ή επιμένοντας στην αντίσταση να εξοντωθούν, φυσικά, ηθικά, οικονομικά, κοινωνικά.
Οι γονείς έχουν υπερβεί τα όρια της απογοήτευσης και της απελπισίας και έχουν μετατρέψει τον πόνο τους σε αγώνα ζωής για όλους μας. Και δίπλα τους τα παιδιά και οι νέοι επιμένουν «μέχρι τέλους». Κι επειδή δεν είναι πολιτικοί, δεν υποκρίνονται και εννοούν κάθε τους λέξη και πράξη. Ας ανησυχήσουμε, λοιπόν, κι ας δυναμώσουμε τη στήριξη και την αγάπη που δίνουμε σε αυτούς τους ανθρώπους. Τούτη την ώρα που απελπισμένοι γονείς μπαίνουν σε διαδικασία απεργίας πείνας, όλοι και ο καθένας μας θα πρέπει να ξέρουμε πως το καθεστώς δεν το απασχολεί αν θα υπάρξουν λίγοι ακόμα νεκροί. Νεκρόφιλη είναι η πολιτική του και νεκροπολιτική ο τρόπος του. Στην Ελλάδα, από το 2010 συντελείται γενοκτονία. Οι άνθρωποι μας, οι γονείς και τα παιδιά που επί δυόμιση χρόνια κρατούν όρθια την πίστη πως στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα ήθος και αξιοπρέπεια και που συντηρούν την ελπίδα για μια πιο όμορφη πατρίδα, κινδυνεύουν από την ανάλγητη εξουσία.
Το λαϊκό σύνθημα «Εμείς με τη Μαρία κι εσείς με τη Μαφία» αποδίδει με ακρίβεια το είδος της σύγκρουσης. Τούτος ο πόλεμος είναι ο πόλεμος τους ήθους ενός λαού ενάντια στην κρατικά οργανωμένη ανηθικότητα. Ο θεός του χρήματος κι όχι η δικαιοσύνη είναι αυτός που δίνει τις εντολές στους πολιτικούς: « ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου».
Ας τους προστατέψουμε από εχθρούς και «φίλους».
Ο πόλεμος έχει ξεκινήσει με τις προσπάθειες δολοφονίας χαρακτήρων, αλλά και με απειλές για φυσική εξόντωση. Και λίγο πιο κει περιμένουν αρπαχτικά για να επωφεληθούν, ελπίζοντας στη δημιουργία ενός ακόμα κόμματος. Η ύπαρξη κομμάτων χρειάζεται χρηματοδότηση. Κάπως έτσι, όλα τα κόμματα σιωπούν για το ποιος πραγματικά αποφασίζει. Ακόμα κι αν οι γονείς το έχουν αποκλείσει κάποιοι επιμένουν στη δημιουργία μιας ακόμα πηγής διχόνοιας και διαίρεσης για να βασιλεύουν οι κυρίαρχοι. Ας τους προστατέψουμε και από την χυδαιότητα των Παναγήδων που κάνουν σημαία την κακοψυχιά* τους στο διαδίκτυο αντί να πάνε να κρυφτούν μέσα στο σκοτάδι της ψυχής τους.
(*άλλη όζουσα λέξη χρησιμοποιεί ο λαός μας)
Η ιστορία μας διδάσκει πως το τρίπτυχο της Μαρίας «ομορφιά, δικαιοσύνη και ανεξαρτησία» επιτυγχάνεται μόνο με ένα τρόπο: Με την εγκαθίδρυση δημοκρατίας.
Με τον τρόπο των παιδιών στην πλ. Συντάγματος, χρέος μας η σπίθα που συντηρούν αναμμένη να γίνει φωτιά. Ας ελαφρύνουμε τους γονείς από το φορτίο που απειλεί την υπόσταση και τη ζωή τους. Ας ανασυγκροτήσουμε πολιτικά και ηθικά την διαλυμένη από χίλιους λόγους και με χίλιους τρόπους κοινωνία, δημιουργώντας, όπου ο καθένας βρίσκεται σχέσεις κοινότητας και εκκλησίας με τον τρόπο που τα παιδιά δημιούργησαν κοινότητα στην πλ. Συντάγματος και κρατούν αναμμένα τα καντήλια της δικαιοσύνης. Για όσους βιαστικούς περιμένουν εξέγερση, αλλαγή ή επανάσταση, ας υπενθυμίσουμε πως χωρίς οργάνωση δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα το καλό. Η βουβή πρόσκληση των παιδιών έχει μόνο μία προϋπόθεση για συμμετοχή: Να νοιάζεσαι για τον πλησίον. «ὃς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καί ὃς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος· ὥσπερ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι καί δοῦναι τήν ψυχήν αὐτοῦ λύτρον ἀντί πολλῶν». Τα παιδιά ξέρουν και διακονούν, έχοντας δώσει την ψυχή τους υπέρ ημών. Η μέγιστη επανάσταση είναι να ξαναγίνουμε κοινωνία, κοινότητα, εκκλησία.
Η διαδικασία αυτή σταματά την κατασυκοφάντηση, κλείνει τα στόματα των κολάκων, τελειώνει με τις απειλές και ελευθερώνει από το φορτίο τους γενναίους που μας εμπνέουν. Το δικό τους χρέος απέναντι στα παιδιά που χάθηκαν γίνεται το χρέος όλων μας για τα παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα. Το μέλλον μας χρειάζεται. Η δημοκρατία των εκκλησιών ήταν ο διαχρονικός τρόπος των Ελλήνων ως τη δολοφονία του Καποδίστρια και την κατάργηση από τους Βαυαρούς του αυτοδιοίκητου εκκλησιών και κοινοτήτων.
Ο Καποδίστριας, από τότε, είχε εντοπίσει την αντίθεση εξουσίας και λαού:
«(H Ευρώπη) δεν κατόρθωσε ακόμη να τελειοποιήσει την πολιτικήν της… και αι καλύτερον συγκερασμέναι διοικήσεις της δεν είναι ακόμα άξιαι της παρούσης των Ευρωπαίων σοφίας⋅ όθεν πηγάζει η σημερινή μεγάλη διχόνοια μεταξύ των διοικούντων και των διοικουμένων αλλ’ οι πρώτοι είναι ωργανισμένοι, ενωμένοι, έχουν χρήματα και στρατεύματα».
(Ι. Καποδίστριας, “Υπόμνημα προς τους αγωνιζόμενους Έλληνες”, Αύγ.-Σεπτ. 1822)
Η πρόταση των παιδιών είναι η δική μας έξοδος από την πολιορκημένη πόλη:
«Κάμε ώστε ο μικρός Κύκλος, μέσα εις τον οποίον κινιέται η πολιορκημένη πόλη, να ξεσκεπάζει εις την ατμόσφαιρα του τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ελλάδας, για την υλική θέση,…και για την ηθική θέση, τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ανθρωπότητας…Τοιουτοτρόπως από τη μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλες ενάντιες δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες».
(Διονύσιος Σολωμός, “Ελεύθεροι πολιορκημένοι”, 1830)
Αγώνας ως την οριστική κι αμετάκλητη λευτεριά.
Με την παρουσία μας στις εκδηλώσεις του Συλλόγου των Τεμπών ως την καθημερινή παρουσία μας στων Ελλήνων τις κοινότητες. Οι άνθρωποι μας είναι η ανθρωπότητα.
ΥΓ: Η Συναδελφική Κομπανία συμπληρώνει αυτές τις μέρες 10 χρόνια ζωής. Εμπνέεται από τον τρόπο ζωής και οργάνωσης των Επτανησίων, αλλά και όλων των Ελλήνων, ως τη μέρα που το νεοελληνικό κράτος κατάργησε με νόμο και το τελευταίο ίχνος εκείνης της ωραίας και παραγωγικής κοινοτικής / εκκλησιαστικής οργάνωσης. Η λειτουργία μας επιδιώκει την αυτάρκεια με τη συνεργασία και την αλληλοβοήθεια. Είναι ο τρόπος που μπορεί να οδηγήσει προς την ευημερία, την ελευθερία και την ανεξαρτησία.
Από όσα ξέρουμε, είναι η μόνη οργάνωση στην Ελλάδα που έχει στις τάξεις της ανθρώπους από όλες τις πολιτικές και κομματικές αποχρώσεις. Τρόπος της ενότητας μας είναι η φιλία και η επιδίωξη ομοφωνίας με τη σύνθεση των αντιθέτων. Μόνο στην ελληνική γλώσσα η λέξη πειθαρχία πηγάζει από την αρχή της πειθούς, το παιδί του διαλόγου. Και κλείνουμε την παράκληση μας με μία διευκρίνιση:
Δεν θέλουμε να έχουμε σχέση με θέσεις εξουσίας. Μόνη μας έγνοια η ελευθερία.
Δηλώσεις συμμετοχής:
Για την Κεφαλονιά Για την Ιθάκη
Βασίλης Λορεντζάτος Νίκος Λουράντος
Lorentzatos@gmail.com nikl@otenet.gr
ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ